Berlijn, een geweldige stad!
Afgelopen week heb ik Berlijn bezocht. Ik was er nog niet geweest sinds de muur gevallen is en het stond dus nog steeds op mijn verlanglijstje.
In 1979 was ik al eens eerder naar Berlijn geweest en ik merkte dat ik er geregeld aan terugdacht. De grensovergang bij Helmstedt bijvoorbeeld. Nu is het een Gedenkstätte, maar toen passeerde je het IJzeren Gordijn. Alle wachttorens en verlichtingsmasten staan er nog. Ik herinnerde me vooral de controle van de auto, waarbij met spiegels onder de auto werd gekeken. Daarna volgde een doorgangsweg van bijna 200 km tot aan Berlijn, zonder een afslag en waar je maar 80 km per uur mocht rijden. We waren gewaarschuwd beslist niet harder te rijden want de boetes waren gepeperd en ter plekke te voldoen.
Nu heb ik veel meer oog gehad voor het mooie landschap waar we doorheen reden.
Toendertijd logeerde ik bij familie, nu zat ik in een hotel in het voormalig Oost-Berlijn. Hier staan ongelooflijk veel woonkazernes. Wat me opviel was hoe donker het rondom al die flatgebouwen was. Geen neon-verlichting, zelfs bijna geen straatlantaarn was aan. En een hoog criminilaliteitspercentage, zoals me verteld werd.
Maar een ritje door de Karl-Marx-Allee is eigenlijk weer adembenemend. De hele straat staat op de werelderfgoedlijst van de Unesco, vanwege zijn karakteristieke gebouwen, uit de jaren vijftig van de vorige eeuw, die een afspiegeling zijn van hoe de DDR wilde bouwen.
30 jaar geleden moest ik voor een bezoek aan Oost-Berlijn via Checkpoint Charlie in de Friedrichstrasse reizen. Checkpoint Charlie staat er nog steeds, maar dan wel een kopie van het origineel. Het is een commerciele attractie geworden van jawelste. Je kunt als toerist namelijk op de foto met 'Amerikaanse grensbewakers'. Tegen betaling van een paar euro's natuurlijk. Op deze manier kun je ook tig stempels in je paspoort krijgen met een zogenaamd visum voor Oost-Berlijn. Ik merkte dat ik er moeite mee had.
Berlijn is een fascinerende stad, en voor mij is dat omdat de geschiedenis van de stad overal terug te vinden is. Ik ben bijvoorbeeld op plaatsen geweest die ik herkende van de journaals uit 1990.
Natuurlijk zie je nog bouwputten, maar het viel me alles mee. De Potsdamer Platz was 30 jaar geleden een groot, kaal, leeg plein. Nu is het een modern plein met het adembenemende Sony Center.
Ook het bezoek aan het Cecilienschloss in Potsdam, even buiten Berlijn, maakte indruk op mij. Aan de grote ronde conferentietafel zijn in 1945 de europese grenzen opnieuw vastgesteld door Churchill, Truman en Stalin. De foto van deze tafel stond zo ongeveer in elk geschiedenisboek.
Bent u ook wel eens in Berlijn geweest en werd u er ook zo door gegrepen?
Natuurlijk ben ik in de glazen koepel op de Rijksdag geweest, heb ik door de Brandenburger Tor gelopen, ben ik in het Pergamon museum geweest en in de Berliner Dom. Ook heb ik gewandeld door de Joodse wijk, over de Kurfurstendamm en door de tuinen van het Sanssouci-paleis van de Hohenzollerns.
Op de Alexander Platz houdt ook de metro op van West-Berlijn en stap je over in de trammetjes van Oost-Berlijn. Dit geeft voor mij aan dat na 20 jaar nog steeds een scheiding te zien is; ook al weet je niet waar je bent, je kunt aan je omgeving afleiden of je in Oost- of West Berlijn bent.
Het was erg heet in Berlijn dus is er veel bier gedronken, zoals de enige echte Berliner Weisse mit Schuss. Ik lustte er wel pap van....
In 1979 was ik al eens eerder naar Berlijn geweest en ik merkte dat ik er geregeld aan terugdacht. De grensovergang bij Helmstedt bijvoorbeeld. Nu is het een Gedenkstätte, maar toen passeerde je het IJzeren Gordijn. Alle wachttorens en verlichtingsmasten staan er nog. Ik herinnerde me vooral de controle van de auto, waarbij met spiegels onder de auto werd gekeken. Daarna volgde een doorgangsweg van bijna 200 km tot aan Berlijn, zonder een afslag en waar je maar 80 km per uur mocht rijden. We waren gewaarschuwd beslist niet harder te rijden want de boetes waren gepeperd en ter plekke te voldoen.
Nu heb ik veel meer oog gehad voor het mooie landschap waar we doorheen reden.
Toendertijd logeerde ik bij familie, nu zat ik in een hotel in het voormalig Oost-Berlijn. Hier staan ongelooflijk veel woonkazernes. Wat me opviel was hoe donker het rondom al die flatgebouwen was. Geen neon-verlichting, zelfs bijna geen straatlantaarn was aan. En een hoog criminilaliteitspercentage, zoals me verteld werd.
Maar een ritje door de Karl-Marx-Allee is eigenlijk weer adembenemend. De hele straat staat op de werelderfgoedlijst van de Unesco, vanwege zijn karakteristieke gebouwen, uit de jaren vijftig van de vorige eeuw, die een afspiegeling zijn van hoe de DDR wilde bouwen.
30 jaar geleden moest ik voor een bezoek aan Oost-Berlijn via Checkpoint Charlie in de Friedrichstrasse reizen. Checkpoint Charlie staat er nog steeds, maar dan wel een kopie van het origineel. Het is een commerciele attractie geworden van jawelste. Je kunt als toerist namelijk op de foto met 'Amerikaanse grensbewakers'. Tegen betaling van een paar euro's natuurlijk. Op deze manier kun je ook tig stempels in je paspoort krijgen met een zogenaamd visum voor Oost-Berlijn. Ik merkte dat ik er moeite mee had.
Natuurlijk zie je nog bouwputten, maar het viel me alles mee. De Potsdamer Platz was 30 jaar geleden een groot, kaal, leeg plein. Nu is het een modern plein met het adembenemende Sony Center.
Ook het bezoek aan het Cecilienschloss in Potsdam, even buiten Berlijn, maakte indruk op mij. Aan de grote ronde conferentietafel zijn in 1945 de europese grenzen opnieuw vastgesteld door Churchill, Truman en Stalin. De foto van deze tafel stond zo ongeveer in elk geschiedenisboek.
Bent u ook wel eens in Berlijn geweest en werd u er ook zo door gegrepen?
Natuurlijk ben ik in de glazen koepel op de Rijksdag geweest, heb ik door de Brandenburger Tor gelopen, ben ik in het Pergamon museum geweest en in de Berliner Dom. Ook heb ik gewandeld door de Joodse wijk, over de Kurfurstendamm en door de tuinen van het Sanssouci-paleis van de Hohenzollerns. Op de Alexanderplatz stond nog steeds de wereldklok en ik herinnerde me een warenhuis met 4 grote roltrappen. Daarbinnen zag je alleen maar rekken met dezelfde broeken, rokken, jurken enz. De roltrappen heb ik weer gezien; alleen is er nu een winkel van Saturn in gevestigd.
Op de Alexander Platz houdt ook de metro op van West-Berlijn en stap je over in de trammetjes van Oost-Berlijn. Dit geeft voor mij aan dat na 20 jaar nog steeds een scheiding te zien is; ook al weet je niet waar je bent, je kunt aan je omgeving afleiden of je in Oost- of West Berlijn bent.
Het was erg heet in Berlijn dus is er veel bier gedronken, zoals de enige echte Berliner Weisse mit Schuss. Ik lustte er wel pap van....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
OVER.....
- Marja Heusschen
- Webredacteur en Arbocoordinator bibliotheek Midden-Brabant/ Terborg/genealogie/geschiedenis
WEBSITE BMB
2 reacties:
Een mooi verslag! Als je van Berlijn's wel en wee op de hoogte wil blijven: lees mijn blog op:www.vincentkompier.de
Dank voor het compliment!
Een reactie posten