My piano
Mijn piano is weer gestemd; dat is een halfjaarlijks ritueel en wanneer de stemmer bezig is dan druk ik me meestal. Dat is voor de stemmer wel zo rustig. Niet dat ik het hoor dat de piano valse klanken heeft.
Ik kan helemaal geen piano spelen en ook geen noot lezen. De piano staat er voor mijn 2 kinderen die er wel (heel erg mooi) op kunnen spelen.
Behalve dat er prachtige muziek uit komt is het ook een heel mooi meubelstuk. Het is namelijk een ruim 100 jaar oude, wortelnoothouten piano. Hij valt dan ook op in mijn woonkamer. Zelf heb ik hem nu 15 jaar en ik ben er helemaal aan gehecht geraakt; en wie weet, als de laatste pianospeler de deur uit is, begin ik zelf nog met lessen.
Hoe de piano in mijn bezit is gekomen is eigenlijk wel een mooi verhaal. Op de basisschool van mijn kinderen stond deze piano in de aula. Hij werd bijna niet meer gebruikt en er stond grote lelijke plant op. Die kreeg veel te veel water waardoor het topblad aan het wegrotten was. De piano had gewoon een grote opknapbeurt nodig. Dat wilde de school er niet meer aan uitgeven en met de directeur had ik onderhandeld dat ik hem kon krijgen in ruil voor een goed keybord. Er was geen haast bij, ik moest me maar melden wanneer ik de piano wilde hebben. Waarvan acte.
Een paar maanden later was er een rommelmarkt op het schoolplein waarbij allerlei spullen van de school verkocht werden. Wat schets mijn verbazing toen ik een bord zag met de mededeling dat je kon bieden op de piano; bleek er ook al een bod op te staan.
Ik natuurlijk naar de directeur, die onze deal helemaal vergeten was. Toen heb ik degene opgezocht die het bod geplaatst had. Dit bleek een opkoper (overigens een aardige); ik heb hem de kwestie uitgelegd en voor de show hebben we daarna even over en weer biedingen gedaan. Eind van het liedje was dat ik voor een spotprijs de piano in mijn bezit heb gekregen en de school er helaas geen keybord aan overhield :-(
Na een flinke opknapbeurt geniet ik nu al jaren van het pianospel van mijn kinderen. Inmiddels heeft mijn dochter een eigen piano en mijn zoon weet nog niet of hij de piano mee wil nemen. Daarom heb ik onlangs even overwogen om de piano weg te doen. Ik ga namelijk mijn meubels vervangen en zit helemaal op de moderne toer. Past de piano daar wel bij? Ik heb echter ook altijd geroepen dat ik het mooi vind om modern te combineren met iets ouds. Daarbij dacht ik dan aan een mooi antiek kastje of iets dergelijks.
Tot ik onlangs naar mijn piano keek en dacht: het oud staat voor mijn neus, de piano! Mooier kan gewoon niet. De piano blijft dus; misschien tot het moment dat ik er zelf achter ga zitten of dat een van mijn kinderen hem mee wil nemen.....
Ook bij ons in de centrale bibliotheek staat een piano. Met een koptelefoon op mag je daar op spelen. Sommigen spelen echter veel te mooi om dat met een koptelefoon op te doen. Ze mogen van mij zonder; ik zie omstanders dan gewoon genieten.
Behalve dat er prachtige muziek uit komt is het ook een heel mooi meubelstuk. Het is namelijk een ruim 100 jaar oude, wortelnoothouten piano. Hij valt dan ook op in mijn woonkamer. Zelf heb ik hem nu 15 jaar en ik ben er helemaal aan gehecht geraakt; en wie weet, als de laatste pianospeler de deur uit is, begin ik zelf nog met lessen.
Hoe de piano in mijn bezit is gekomen is eigenlijk wel een mooi verhaal. Op de basisschool van mijn kinderen stond deze piano in de aula. Hij werd bijna niet meer gebruikt en er stond grote lelijke plant op. Die kreeg veel te veel water waardoor het topblad aan het wegrotten was. De piano had gewoon een grote opknapbeurt nodig. Dat wilde de school er niet meer aan uitgeven en met de directeur had ik onderhandeld dat ik hem kon krijgen in ruil voor een goed keybord. Er was geen haast bij, ik moest me maar melden wanneer ik de piano wilde hebben. Waarvan acte.
Een paar maanden later was er een rommelmarkt op het schoolplein waarbij allerlei spullen van de school verkocht werden. Wat schets mijn verbazing toen ik een bord zag met de mededeling dat je kon bieden op de piano; bleek er ook al een bod op te staan.
Ik natuurlijk naar de directeur, die onze deal helemaal vergeten was. Toen heb ik degene opgezocht die het bod geplaatst had. Dit bleek een opkoper (overigens een aardige); ik heb hem de kwestie uitgelegd en voor de show hebben we daarna even over en weer biedingen gedaan. Eind van het liedje was dat ik voor een spotprijs de piano in mijn bezit heb gekregen en de school er helaas geen keybord aan overhield :-(
Na een flinke opknapbeurt geniet ik nu al jaren van het pianospel van mijn kinderen. Inmiddels heeft mijn dochter een eigen piano en mijn zoon weet nog niet of hij de piano mee wil nemen. Daarom heb ik onlangs even overwogen om de piano weg te doen. Ik ga namelijk mijn meubels vervangen en zit helemaal op de moderne toer. Past de piano daar wel bij? Ik heb echter ook altijd geroepen dat ik het mooi vind om modern te combineren met iets ouds. Daarbij dacht ik dan aan een mooi antiek kastje of iets dergelijks.
Tot ik onlangs naar mijn piano keek en dacht: het oud staat voor mijn neus, de piano! Mooier kan gewoon niet. De piano blijft dus; misschien tot het moment dat ik er zelf achter ga zitten of dat een van mijn kinderen hem mee wil nemen.....
Ook bij ons in de centrale bibliotheek staat een piano. Met een koptelefoon op mag je daar op spelen. Sommigen spelen echter veel te mooi om dat met een koptelefoon op te doen. Ze mogen van mij zonder; ik zie omstanders dan gewoon genieten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
OVER.....
- Marja Heusschen
- Webredacteur en Arbocoordinator bibliotheek Midden-Brabant/ Terborg/genealogie/geschiedenis
WEBSITE BMB
2 reacties:
Leuke blog, mam! Fijn dat 'ie weer gestemd is, dan klinkt het stukken beter. Ik speel nog altijd graag op jouw piano!
Liefs,
Marieke
Nou, tot binnenkort dan maar!
Een reactie posten