Soms veranderen dingen niet

Onlangs hoorde ik een collega praten over de problemen met de jeugd in een jeugdfiliaal.
Dit klonk me heel bekend in de oren, maar die herkenbaarheid is wel van meer dan 30 jaar geleden! Ik werkte toendertijd in een jeugdfiliaal in de wijk Trouwlaan in Tilburg. 
Alles in dat filiaaltje kon op slot, tot de telefoon toe. In 1988 is het filiaal weggereorganiseerd.
Daar ben ik heel wijs geworden, maar dat kostte wel even tijd.

Jeugdfiliaal
Feest kinderboekenweek 1978
Toen  ik er begon, net van de opleiding, werd ik gewaarschuwd voor de onhandelbare, asociale jeugd. En ja, de tijdschriftenkast is een keer in brand gestoken, en ik ben ooit bekogeld met sneeuwballen waarin stukjes glas zaten. Ik voelde me vooral machteloos, omdat ik er zo weinig tegen kon doen. Totdat de opbouwwerker van het buurthuis tegen me zei: 'je moet de bal terugkaatsen'. Daar heb ik iets mee gedaan.
Ik hoorde ook aangrijpende verhalen van kinderen die nergens naar toe konden, behalve 2 middagen in de week naar de bibliotheek. Ik leerde dat er andere opvattingen over waarden en normen bestonden; over begrippen als mijn en dijn werd heel anders gedacht. Ik kon het alleen redden als ik daar oog voor had. Toen ik dat eenmaal accepteerde, ging het een stuk beter.

De politiek
De politiek zat er ook mee in hun maag. In plaats van asociale mensen, werden het kansarmenquerulanten en en toen ik weg ging sprak men over gedepriveerden. Het werden elke keer andere etiketjes, maar het bleven dezelfde etterbakjes. Ik heb gezien dat er een gloednieuw buurthuis gebouwd werd, en dat dat inmiddels ook al weer afgebroken is. De toenmalige wethouder Miet van Puijenbroek had zich daar nog sterk voor gemaakt.
Er is heel wat kruim gaan zitten om deze wijk leefbaar te houden!

Herinneringen
Eigenlijk kan ik wel een boek vol schrijven over de ervaringen die ik in de Trouwlaan opgedaan heb. Tilburgs heb ik daar ook geleerd: een boek over 'knorries' kon ik niet produceren, ook niet met de toelichting dat het voor de 'fejèèr van ons pa' was. (oftewel een boek over kanaries, voor de voliere van ons pa)
Elk jaar kreeg ik van een van de jongens een gebakje als hij jarig was. Thuis heb ik een boekje liggen met ontroerende afscheidswensen van schoolkinderen toen de bieb dicht ging.
Toen de kogel door de kerk was en het filiaal moest sluiten, was ik bijna in staat om de barricades op te gaan.

Toch ben ik er van overtuigd dat we daar iets bereikt hebben op het gebied van lezen. Voor veel kinderen was de bibliotheek een eerste kennismaking met boeken. Nadat het filiaal gesloten was heb ik menigeen terug gezien in de centrale bibliotheek.
En weet je wat ik toen hoorde: 'Wat waren we toch etterbakjes, he Marja'.

0 reacties:

Een reactie posten

OVER.....

Mijn foto
Marja Heusschen
Webredacteur en Arbocoordinator bibliotheek Midden-Brabant/ Terborg/genealogie/geschiedenis
Mijn volledige profiel tonen

TWITTER, TWITTER

SHARE

EBSCO MASTERFILE

Zoek in Masterfile Elite
Voer uw zoekactie in en log vervolgens in met de barcode op uw BMB-bibliotheekkaart!

CATALOGUS BMB

ZOEKEN IN WORLDCAT

Zoek een item in bibliotheken bij u in de buurt:
WorldCat.org >>

WEBSITE BMB

LEESTIPS

OP DE HOOGTE

Wilt u op de hoogte blijven van nieuwe toevoegingen?Abonneer...

ARCHIEF

ZOEKEN