Soms veranderen dingen niet
woensdag, maart 09, 2011 | Gepost door
Marja Heusschen |
Post bewerken
Onlangs hoorde ik een collega praten over de problemen met de jeugd in een jeugdfiliaal.
Dit klonk me heel bekend in de oren, maar die herkenbaarheid is wel van meer dan 30 jaar geleden! Ik werkte toendertijd in een jeugdfiliaal in de wijk Trouwlaan in Tilburg.
Dit klonk me heel bekend in de oren, maar die herkenbaarheid is wel van meer dan 30 jaar geleden! Ik werkte toendertijd in een jeugdfiliaal in de wijk Trouwlaan in Tilburg.
Alles in dat filiaaltje kon op slot, tot de telefoon toe. In 1988 is het filiaal weggereorganiseerd.
Daar ben ik heel wijs geworden, maar dat kostte wel even tijd.
Jeugdfiliaal
![]() |
Feest kinderboekenweek 1978 |
Toen ik er begon, net van de opleiding, werd ik gewaarschuwd voor de onhandelbare, asociale jeugd. En ja, de tijdschriftenkast is een keer in brand gestoken, en ik ben ooit bekogeld met sneeuwballen waarin stukjes glas zaten. Ik voelde me vooral machteloos, omdat ik er zo weinig tegen kon doen. Totdat de opbouwwerker van het buurthuis tegen me zei: 'je moet de bal terugkaatsen'. Daar heb ik iets mee gedaan.
Ik hoorde ook aangrijpende verhalen van kinderen die nergens naar toe konden, behalve 2 middagen in de week naar de bibliotheek. Ik leerde dat er andere opvattingen over waarden en normen bestonden; over begrippen als mijn en dijn werd heel anders gedacht. Ik kon het alleen redden als ik daar oog voor had. Toen ik dat eenmaal accepteerde, ging het een stuk beter.De politiek
De politiek zat er ook mee in hun maag. In plaats van asociale mensen, werden het kansarmen, querulanten en en toen ik weg ging sprak men over gedepriveerden. Het werden elke keer andere etiketjes, maar het bleven dezelfde etterbakjes. Ik heb gezien dat er een gloednieuw buurthuis gebouwd werd, en dat dat inmiddels ook al weer afgebroken is. De toenmalige wethouder Miet van Puijenbroek had zich daar nog sterk voor gemaakt.
Er is heel wat kruim gaan zitten om deze wijk leefbaar te houden!
Herinneringen

Elk jaar kreeg ik van een van de jongens een gebakje als hij jarig was. Thuis heb ik een boekje liggen met ontroerende afscheidswensen van schoolkinderen toen de bieb dicht ging.
Toen de kogel door de kerk was en het filiaal moest sluiten, was ik bijna in staat om de barricades op te gaan.
Toen de kogel door de kerk was en het filiaal moest sluiten, was ik bijna in staat om de barricades op te gaan.
Toch ben ik er van overtuigd dat we daar iets bereikt hebben op het gebied van lezen. Voor veel kinderen was de bibliotheek een eerste kennismaking met boeken. Nadat het filiaal gesloten was heb ik menigeen terug gezien in de centrale bibliotheek.
En weet je wat ik toen hoorde: 'Wat waren we toch etterbakjes, he Marja'.
Labels:
jeugd
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
OVER.....

- Marja Heusschen
- Webredacteur en Arbocoordinator bibliotheek Midden-Brabant/ Terborg/genealogie/geschiedenis
TWITTER, TWITTER
EBSCO MASTERFILE
CATALOGUS BMB
ZOEKEN IN WORLDCAT
LEESTIPS
INTERESSANTE BLOGS
LINKJES
OP DE HOOGTE
Wilt u op de hoogte blijven van nieuwe toevoegingen?Abonneer...
0 reacties:
Een reactie posten