In een opwelling heb ik het boek Jacoba, een dochter van Holland van Simone van der Vlugt gekocht;  ik lees namelijk graag romans met een geschiedkundige achtergrond. Wat ook meehielp om het boek te kopen was de cover. Ik vond die bijzonder.
Afgelopen zondag heb ik het boek in een ruk uitgelezen (320 blz). Behalve dat het boek verhalend goed geschreven is (het wordt door Jacoba zelf verteld), boeit me vooral het geschiedeniselement. Wie heeft niet geleerd over de Hoekse en Kabeljouwse twisten, en heeft niet gehoord van Philips van Bourgondie? Maar hoe zit het nu precies? Wat is blijven hangen van deze geschiedenisles, behalve haar naam? Ik wil dat dan graag weten en ben dit stukje geschiedenis weer in gedoken.

Jacoba werd op haar vijftiende weduwe en ze was op haar zestiende gravin van Holland, Zeeland en Henegouwen, waarvoor ze ook nog eens ten strijde trok.
Ook al is het een roman, de geschiedkundige feiten zijn niet aangepast of mooier voorgesteld terwille van het verhaal. Het persoonlijke leven is mijns inziens wel geromantiseerd.

Ik betrapte me er wel op dat ik me steeds in haar positie probeerde te verplaatsen: edelvrouwen in de Middeleeuwen waren volgens mij niet te benijden. Toch was Jacoba  haar tijd ver vooruit en is daarin heel herkenbaar voor  vrouwen van nu.
Jacoba was een sterke vrouw en dat wordt goed geschetst aan de hand van haar persoonlijke ontwikkeling; voor een vrouw die niet ouder werd dan 35 jaar  (1401 - 1436) maakt ze heel wat mee in haar persoonklijke leven. En dat was vooral veel ellende.

Het boek is heel toegankelijk geschreven; je hoeft geen historicus te zijn om het te kunnen volgen. Een aanrader.